Ο μούστος απολασπώνεται και οδηγείται σε ψυχόμενες ΙΝΟΧ δεξαμενές, σε βαρέλια τριών διαφορετικών ξύλων (Γαλλική δρυς, Αμερικάνικη δρυς και Γαλλική ακακία) και σε πήλινες σφαίρες. Η εκκίνηση της αλκοολικής ζύμωσης γίνεται αυθόρμητα, αφήνοντας τις γηγενείς ζύμες να φέρουν εις πέρας την οινοποίηση, χωρίς τη χρήση επιλεγμένων εμπορικών στελεχών. Είναι το σημείο όπου η σύγχρονη τεχνογνωσία παραδίδει τη σκυτάλη στην παραδοσιακή οινοποίηση. Η ζύμωση εξελίσσεται με αργούς ρυθμούς. Τα στελέχη των ζυμομυκήτων που θα καταφέρουν να επικρατήσουν, είναι εκείνα που τελικά θα καθορίσουν το χαρακτήρα του κρασιού, σε κάθε δεξαμενή και βαρέλι. Η ωρίμανση του κρασιού πραγματοποιείται σε κάθε μέσο ξεχωριστά για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο πριν να γίνει το τελικό χαρμάνι.